و حالا آخرین خاطره

خیلی خوشحالم . پنجشنبه دارم میرم مشهد .

تصمیم گرفتم خاطره سوم رو هم بزارم بعد برم ، می دونید که به این هواپیماها اعتباری نیست . می گن توپولوف ها رو برداشتند حالا فکر می کنند این بوئینگ ها از توپولوف ها بهتره فقط تعداد تلفاتش کمتره ، می دونید چرا ؟؟؟ چون تعداد صندلیهاش کمتره ...

و حالا خاطره سوم

صبح یه روز زمستونی البته جمعه بود . توی خونه بودیم که رضا ( همون شوهرم که تو خاطره اول باهاش آشنا شدید ) حوصله اش سر رفته بود و دنبال ماجرای تازه می گشت ...

گفت : بریم بیرون یه کم هوا عوض کنیم

گفتم : باشه اتفاقا منم خیلی کسلم یه کم بریم برف بازی ( بیچاره نمی دونست شاید آخرین برف بازی عمرش باشه )

رفتیم و جاتون خالی خیلی خوش گذشت کلی خنککککک شدیم و در برگشت ، شوهرم مهربون شد ، گفت : بشین پشت فرمون بریم .

گفتم : آخه من می ترسم ، یادت نیست ( منظورم خاطره قبلی و چندتا خاطره ریز دیگه بود )

گفت : اشکالی نداره آخرش که چی ؟ باید یادبگیری دیگه ( بله باید یاد می گرفتم دیگه )

با کلی اصرار نشستم پشت رول . جالی دشمنتون خالی ، نزدیک خونه ما یه چهار راه شلوغه که چراغ قرمزش تقریبا 160 ثاینه ایه ، رسیدیم پشت چراغ قرمز کلی دستو پامو گم کرده بودم آخه از کامیون می ترسم حالا دقیقا چسبونده بود بغل ماشین ما ، بلاخره سبز شد و دنده یک حرکت کردم می ترسیدم بریم زیر کامیون هی سرعت رو کم کردم هی سرعت رو کم کردم تا اینکه می دونید چی شد بله توی اون چهار راه شلوغ که دو هزارتا ماشین پشتت هستند ماشین خاموش شد ، تو صورت رضا نگاه کردم و یه لبخند زدم و دست به سوئیچ بردم دیدم داره تو چشاش می گه ننننننننننننننننننننننننننه . خلاصه سوئیچ رو چرخوندم و ماشین نگو انگار سوار اسبی و داره جفتک می زنه ... سریع سوئیچ رو برگردوندم ، می دیدم رضا داره خودشو می خوره ولی سعی می کنه نشون نده . آقا ما هرچی دیگه استارت زدیم ماشین روشن نشد که نشد توی اون چهار راه به این شلوغی هر ماشینی که رد می شد یه فحشی به رضا می داد ( بیچاره رضا دلش می خواست آب بشه از سوراخهای زیر کفی ماشین بره تو زمین ، حالشو درک می کردم ولی کاری از دستم بر نمی اومد ) بعد از چند استارت خدا رو شکر روشن شد و من هم به سرعت پا رو گذاشتم روی گاز و با آخرین سرعت حرکت کردم ( وایییییییییییییییییییییییییی خدا خیلی رحم کرد آخه چراغ قرمز شده بود ، همه می گن کار امام زمان بوده که هیچی نشده ... )

وقتی رسیدیم اون ور چهارراه دیدم رضا چشاشو بسته و پاهاشو تو بغلش جمع کرده و نفسش رو تو سینه حبس کرده . وقتی چند دقیقه ای رد شدیم و رضا از شوک زنده بودن در اومد چنان نعره ای کشید که ماشین ترکید . منم که عصبانی پا رو گذاشتم روی گاز و رفتم همش فکرم این بود که چقدر منو درک نمی کنه تا رسیدیم به خونه دیدم رضا دوباره جمع شده روی صندلی داره جیغ می کشه ترمز کن ترمزززززززززززززززززززززززززززززززززززززززززز منم که کلا هول به دنیا اومدم به جای ترمز آره دیگه با تمام قدرت گاز دادم .......... چشمتون روز بد نبینه در مجتمع ما از اون درهای خیلی بزرگ و توریه ویلاییه که ریموت داره و نگهبان باید بازش کنه منم که با تمام سرعت رفتم تو در خلاصه در کنده شد و افتاد روی ماشین ما یه جوری که در ماشین دیگه باز نشد و ما حبس شدیم .........

هرکی می خواست بیاد تو مجتمع با ماشین نمی تونست خیابون بند اومده بود و منتظر آتش نشانی بودیم همه ی 130 واحد ریخته بودند بیرون و به ما می خندیدند و رضا سرش رو گرفته بود توی دستش کم مونده بود که یه تابلو بزنند به شیشه ماشینمون و فلش بکشند طرف رضا (( این است عاقبت کسی که بغل دست خانمش می نشیند !!!!!!!! )).

مونده بودم چیکار کنم که یه فکری به سرم زد . یهو دستمو گرفتم به سرم آی سر آی آی ( می خواستم یه کم دلش بسوزه و دعوام نکنه ) بیچاره رضا ، گفت برو عقب بخواب منم فرز پریدم عقب رضا نشست پشت رول ، آقا هرکی رد می شد فکر می کرد اون زده در رو اینطوری کرده تازه آتش نشانی هم که اومد یه تیکه به رضا انداخت ( آقا روم به دیوار روم به دیوار مست بودید که با این فجاحت رفتید تو در ... ) تازه قسمت دردناکش اینجا بود که باید جریمه ترکوندن در رو هم به مجتمع پرداخت می کردیم . رضا تا 2 روز باهام قهر بود بعد هم قرار شد من دیگه تا وقتی اون هست رانندگی نکنم .

اگه نتیجه اخلاقی این خاطره رو شما بگید دفعه ی دیگه خاطرات رانندگی آقایان رو که در حد فستیواله براتون می زارم که خیلی از رانندگی ما خانمها نخندید . OK

راستی مشهد جای همه تون خالی ، دعا کنید سالم برگردم و سقوط نکنم .