هر دم از این باغ بری می رسد

سلام  

عید غدیر خم را به همه شما دوستان تبریک می گم .

ببخشید خیلی دیر شد ، می دونم . خیلی درگیر بودم ، تو این مدت اتفاق های زیادی افتاده . 

امروز رفته بودم یه سری زدم به سایت سبز اندیشان ( دکتر مدرس زاده ) از خیلی از مسائل آموزشی که سرسری گرفته شده شکایت داشتند . یه کم حالم بد شد  نه از صحبت های این بزرگوار بلکه از اتفاقاتی از این دست ،که روز جمعه 20 آبان برای بنده پیش آمد .

چه اتفاقی ؟ بفرمایید تا برایتان تعریف کنم ... 

تشریف ببرید به ادامه مطلب تا مطلع شود .

ساعت امتحان 15 روز 20 آبان

مکان : چهار راه کالج – کوچه البرز – دبیرستان البرز

موضوع : امتحان فنی حرفه ای کارت مدیریت آموزشگاه

یک هفته ای بود که کار و زندگی رو ول کرده بودم و داشتم برای امتحان می خوندم .

روز امتحان از صبح زنگ زدم آژانس ماشین رزرو کردم که منو ببره و برگردونه .قرار بود ماشین ساعت 2 بیاد که تا 5/2 برسم محل آزمون چون گفته بودند 5/2 درب ها رو می بندند . لباس پوشیدم رفتم بیرون . حالا میاد ، حالا می یاد ... بعد از 50 بار زنگ زدن آژانس ساعت 5/2 اومد با کلی کج خلقی سوار شدم و گفتم باید منو برسونی اگه به آزمون نرسم ... آره دیگه . هرچی تهدید بلد بودم کردم .

آقای راننده در جواب خیلی جدی برگشت گفت فقط کمربندتونو ببندید . پیش خودم گفت به به چقدر به قانون اهمیت می ده ، کلا خوشم اومد .

کمربندم رو بستم ، آقا دیگه تشخیص ماشین ها و خیابونها از توی ماشین سخت بود . چرا ؟؟؟ چون به سرعت نور می رفت و لایی می کشید . منم که کاشونی ( ترسوووو) رفته بودم زیر داشبورد . جرات نداشتم به راننده چیزی بگم با اونهمه غرغری که کرده بودم . آقا چشمتون روز بد نبینه ایشون انداختند تو لاین اتوبوس رو ( دوستان تهرانی می دونند کدوم لاین رو می گم ) و به قول بروبچ بش گاز می رفت یه بار هم که سرم رو آوردم بالا دیدم یه اتوبوس با چراغ روشن دستشو گذاشته رو بوق و داره با سرعت به ما نزدیک می شه فقط فرصت کردم برا خودم یه فاتحه بخونم . اصلا یادم رفته بود دارم کجا می رم فقط می خواستم پیاده بشم . یعنی فکر نمی کردم مسیر 40 دقیقه ای رو توی 15 دقیقه برم . وقتی رسیدیم ، با ماشین نزدیک بود تا روی صندلی من بره . فکر کنم ترمز نداشت ...

به هر نذرو نیازی بود سالم رسیدم هنوز در رو نبسته بودند ( یعنی فکر کنم هیچوقت نبستند چون تا ساعت 5/3 هنوز متقاضیان امتحان می اومدند )

سر جلسه همه ،  یا جزوه آورده بودند یا کتاب و من بیچاره از ترس موبایلم رو هم نیاورده بودم ( چون گفته بودند ممنوعه ) بعد از یک ساعت که به مغز مبارک فشار آوردم و سوالات رو جواب دادم یه خانمی بلند شد و گفت : خانمها از سوال 1 تند می گم بزنید :

الف

د

ج

الف

به این ترتیب تند تند جواب درست سوالها رو برای همه خوند . اینجا بود که مغزم سوت کشید . چشمام می لزرید ( یعنی داشت گریم می گرفت دیدید تو کارتون ها وقتی طرف می خواد گریه کنه سیاهی چشمش هی تکون می خوره ...)

سریع پا شدم 1 - برگه سوال 2 - کارت ورود به جلسه 3 - پاسخ نامه رو تحویل دادم . و وقتی اومدم بیرون دیدم همه سوالها رو آورده اند . تازه کسایی هم که غایب بودند براشون تست رو زده بودند و لای جوابها گذاشته بودند .

مثل کسی که کشتیهاش غرق شده سوار ماشین شدم . اومدم خونه . این اولین بار بود که از قبولیم انقدر ناراحت بودم . به هر حال پیروزیه تلخی بود .

بله به قول خودم : این سرا ویرانه است از پای بست ...

مهم اینه که سطح مدرک جامعه بیاد بالا نه سطح سوادشون .

راستی اگه خاطره ای از این دست دارید برام بنویسید ؟